چهارشنبه, 27 خرداد 1394 00:00

مرمتگران تخت جمشید ، گواهینامه درجه هنری و عنوان مرمتگر برتر را گرفتند.

به گزارش روابط عمومی پایگاه میراث جهانی تخت جمشید، به دنبال ارزشیابی حرفه ای هنرمندان کشور، از جمله استادکاران مرمتکار کشور ، توسط شورای کارشناسی، گواهینامه درجه دو هنری (معادل کارشناسی ارشد) در رشته مرمت سنگ، ، به آقای سیروس زارع، و عنوان مرمتگر نمونه، به آقای کهزاد حبیبی، از استاد کاران مرمتکار تخت جمشید اعطاء شد.

بر اساس رویه جاری از سالهای پیش تا کنون ، آثار هنری هنرمندان در شورای ارزشیابی هنرمندان، نویسندگان و شاعران کشور ، بررسی و به استناد متمم آئین نامه مصوب جلسه 569 مورخ12/7/84 شورای عالی انقلاب فرهنگی، گواهینامه هنری صادر می گردد. این گواهینامه به امضاء وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و رئیس شورای ارزشیابی، نماینده وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و دبیر شورای ارزشیابی، نماینده معاونت توسعه مدیریت و نظارت راهبردی رئیس جمهور، نماینده وزارت علوم و تحقیقات و فن آوری و همچنین نماینده فرهنگستان هنر جمهوری اسلامی می رسد. همچنین هر ساله طی مراسمی مرمتگر نمونه آثار تاریخی با تأیید معاونت میراث فرهنگی کشور اعلام می گردد که پایگاه میراث جهانی تخت جمشید، توانست این مقام را طی دو سال متوالی از آن خود کند.

آقای سیروس زارع که بنا بر نظر کارشناسان حائز کسب درجه هنری در سال 94 گردید، سال گذشته نیز به عنوان مرمتگر نمونه سال 93 کشوری انتخاب گردید. وی با آغاز فعالیت خود از سال 1369در حوزه میراث فرهنگی، علاوه بر مشارکت در مرمت نقش برجسته های تخت جمشید، در مرمت هایی چون آپادانای شوش، ارگ بم( پس از زلزله) ، نقش برجسته بهرام دوم در تنگ چوگان کازرون، گور دختر بوشهر، بیستون کرمانشاه و مرمت مقبره کوروش در پاسارگاد نیز هنرنمایی کرده است.

همچنین ، آقای کهزاد حبیبی مرمتگر نمونه سال 94، که فعالیت خود را در حوزه میراث فرهنگی از سال 1372 شروع و تا کنون ادامه داده است، مرمت هایی همچون ، نقش برجسته اردوان پنجم اشکانی در تنگاب فیروزآباد، معبد چغازنبیل در شوش، گور دختر در بوشهر و مقبره کوروش در پاسارگاد را نیز کارنامه ی مرمتی خود دارد.

گفتنی است، پیشینه مرمت در تخت جمشید به سالهای دور نسبت دارد. آنجا که همزمان با اولین کاوشها در تخت جمشید در سال 1310، در کنار گروههای خارجی که امتیاز حفاری در تخت جمشید را کسب کرده بودند،کارگران ایرانی نیز ، به فعالیت مشغول بودند. تأسیس بنگاه علمی تخت جمشید در سال 1318، بدون شک یکی از اساسی ترین اقداماتی بود که ضمن کاوشهای باستان شناسی، تعمیر و مرمت آثار تاریخی را نیز دنبال میکرد و اینچنین شد که آینده ی تختگاه شهریاران هخامنشی به مرحله تازه وارد گردید.

هر چند در سالهای اخیر سعی بر آن شده که اقدامات مرمتی، حفاظتی و نجات‌بخشی ، مطابق با معاهدات و کنوانسیونهای بین المللی پس از تصویب کمیته فنی مطابق برنامه زمان‌بندی شده اجرا گردد و از نتایج تحقیقات، مطالعه و آزمایشات گروههای علمی معتبری همچون : مؤسسة شرقی دانشگاه شیکاگو، مؤسسه ایتالیایی خاورمیانه و خاور دور (گروه ایزمئو) و ... استفاده گردد، اما سهم و حاصل دست رنج استادکاران سنگتراش و مرمتکاران بومی و سنتی را از سالهای دور تا کنون در بسیاری از بخشهای مرمت شده تخت جمشید، نباید از خاطر دور نگاه داشت. استاد کارانی که حالا، تعدادشان انگشت شمار است اما دنیایی از تجربه را با خود دارند. امید است تجربیات مرمت سنتی از این نسل به نسل بعد منتقل شود و قدردان کسانی باشیم، هر چند گمنام، که با صداقت و از خود گذشتگی ، از گذشته تا کنون، نقشی مؤثر در حفظ و نگهداری این میراث کهن، برای سپردن آن به آیندگان داشته اند.

منبع : روابط عمومی پایگاه میراث جهانی تخت جمشید

تاریخ خبر: 94/3/28

 

 

Last modified on چهارشنبه, 27 خرداد 1394 08:27